30/12/07

III Carreira Fin de Ano de Mugardos: afortunados

A media ducia de corredores do club que participaron na III Carreira de Fin de Ano Mugardos-Ares-Mugardos, séntense afortunados.

Afortunados porque o Presidente interrompeu o seu traballo matutino para vir despedirnos.
Afortunados porque o Patrocinador puxo a disposición dos atletas un autobús que por cuestións prácticas foi rexeitado.
Afortunados porque tivemos un tempo magnífico para gozar da nosa afición.
Afortunados porque, a pesar da nosa idade, rematados todos sen percance algún.

Pero a fortuna nada tivo que ver no sorteo celebrado tras rematar a carreira. Que dous dos nosos atletas recibiran premio é tan só unha cuestión de xustiza.

De xustiza porque o ano pasado non nos tocara nada.
De xustiza porque xa ía sendo hora de recibir algún agasallo.
De xustiza porque como non viña Pili non repartían premios.
De xustiza porque o merecemos.

Xa están aquí os resultados.

18/12/07

VI Lugo Monumetal: quen dixo frío?


Porque un home sen palabra, nin é home nin é un farapo de gaita, o señor Presidente do club, cumpríu a súa e agasallou aos atletas cuns magníficos forros polares antes da carreira VI Lugo Monumental
.

Grazas señor Presidente.

Sen o seu agasallo teríamos pasado moito frío, mais a quen lle importaba correr con cero graos (nin frío nin calor) se tiñamos na meta esperándonos uns forros polares extraordinarios?

E que forros, donas e cabaleiros, de cor laranxa. Inconfundibles, chamativos, puro márqueting para a Panadería d´Osedo.

A carreira... coma sempre. Os de diante correron moi rápido pouco tempo e os de atrás correron moito tempo amodiño. A Keniata de Montrove... primeira da súa categoría (foi atleta máis apoiada polo seu club durante a entrega de trofeos)

Do excelente xantar só comentar que don Francisco foi “acosado”, literalmente “acosado” por persoas alleas ao club que, sen facer os méritos necesarios, pretendían aproveitarse da nosa boa situación en equipamento.

Sobre a noticia de demisión... ná de ná. Haberá que convocar unha xunta extraodinaria e debater a cuestión.

Para saber os resultados, clicade
aquí.

3/12/07

XXII Memorial Adolfo Ros: volta á ría


Escollede titular:

De marea azul a ondiña azul”: desde a numerosa participación no club nas carreiras de Santiago e Ourense pasamos a tan só tres participantes na Media Maratón de Ferrol (XXII Memorial Adolfo Ros. Volta á Ría) Que pasou?
É que o Patrocinador non vos adiantou as dietas para viaxar a Ferrol e xantar no Muiño do Vento de Fene?
Cando pensades lucir as camisetas que con tanto cariño e traballo adquiríu o Presidente?

Probando, probando”: Tras un duro verán, con lesións nos tres representantes do club na carreira, os nosos atletas desexaban coñecer o seu estado físico. Os obxectivos fican aínda moi lonxe mais cómpre ir adquirindo as sensacións de carreira, repasar ritmos, controlar sensacións, lembrar que se pode sufrir...

Para coñecer os resultados clicade aquí. A destacar que o club segue mellorando, ano a ano, o seu tempo nesta distancia.


Fotos: Elyana

11/11/07

San Martiño 2007








Unha senlleira representación do club desprazouse o pasado domingo, 18 de novembro, ata Ourense.
Domingo soleado e xélido. Äs 10.00 horas había –3.5 graos. Que era prudente facer?...
As termas da Chavasqueira son un conxunto de pequenas pozas de auga quente natural á beira de río Miño. Forman un pequeno remanso de paz no medio dun ambiente competitivo provocado pola carreira popular de San Martiño. ¿A quen lle pode interesar participar nesa proba cunha temperatura por baixo dos cero graos cando na Chavasqueira estábase coma nun paraíso? Contrastes de temperaturas: auga quente, auga fría; augua quente, baño no Miño. ¡FANTÁSTICO!
Ademais estas termas contan cunha fauna peculiar: as donas do lugar (experimentadas señoras, ¿tal vez viuvas?) que dominan todos tipo de situacións e que non perden detalle das actitudes e dos comportamentos de persoas alleas (¡que gañas tiñan en coñecer completamente o corpo espido de Blas!, ¡como a envexa lles incitou a criticar o corpo espido de Pili!)



E para xantar... Ourense. O restaurante O Roupeiro é un local de visita obrigada (desde Carlos Casares a Moncho Borrajo teñen agradecido as horas alí pasadas). Non é posible superar o seu cocido, nin en calidade nin en abundancia. E, con perdón do Comensal Austero, o seu leite frito e as cañas recheas de cremas son deliciosas (alguén tivo que rematar forzadamente as que ían quedando pola mesa) Rematouse o xantar con licor café, augardente de herbas, cafés e gotas (ou chorros ¿eh Pili?). E como sempre, e para dar a nota, alguén tivo que tomar unha bebida dixestiva (¿?) que, nesta ocasión non foi menta con anís, senón algo máis forte. Todo isto ao carón dunha quentiña lareira.

O regreso á sede do club foi en durmida xeral, incluído os condutores.

29/10/07

XXX Pedestre de Santiago

Crónica de la XXX Carreira Pedestre Popular de Santiago.
Autor: El Maestro


A MORRO
En una mañana fresquita nos reunimos en el lugar habitual de encuentro los 10 componentes del equipo que íbamos a participar en la carrera de Santiago. Nos dividimos en dos coches, los que participarían estrictamente en la prueba y regresarían de vuelta y los que ¡¡ aprovechando que en la zona de Santiago hay buenos restaurantes!! Dedicarían unas horas a reponer fuerzas con unos sabrosos platos.

Durante el viaje, y como es habitual, se rememorizan anteriores ediciones de la prueba y comentamos dificultades de los diversos tramos, tiempos realizados, etc ¡¡ y por supuesto hablamos de VITE!! ¡¡ COMO NO!! Nuestra querida cuesta que tanto cuesta.

Al llegar , y después de la aplicación de diversos productos para amortiguar dolores y calentar músculos al tiempo que se comentan los diversos padecimientos “tengo tocado el gemelo” “pues a mí me duele el iskio” etc. (cada vez son más las molestias, aunque dicen que el deporte es sano).

Una vez preparados, colocados los chips, etc. nos dirigimos a la zona de salida y disfrutamos del tremendo ambiente que se genera alrededor de esta prueba, gente de toda Galicia e incluso de Portugal, por no hablar de los negritos habituales.

Cuando dieron el pistoletazo de salida, los más apresurados del club, (¡¡¡ siempre a toda pastilla!!!) la keniata de Montrove escoltada entre otros por su marido “el tabletas” (por los abdominales) , el cronista oficial (que le encarga la crónica a otros, aunque él es el que figura en nómina) el pluri-poli-deportista Blas, ¡¡e como non!! o amigo Roberto. Todos ellos (culos de mal asiento que non paran quietos) se dedicaron a tirar los pronósticos por los suelos y batir records de anteriores pruebas. ¡¡ Vamos que a los demás participantes, la sufridora Teresa, su cónyuge, el comensal austero, y un servidor que disfrutamos del paisaje y vamos saludando a todo el personal, que tiene a bien animarnos a lo largo del recorrido, nos parece fatal que los individuos anteriormente citados tengan tanta prisa (aunque ya nos gustaría correr tanto).

Merece mención especial ayer el amigo Miguel que se estrenó en esta prueba y que parece que le está cogiendo gustillo, aunque le limite un poco las juergas del sábado.

Mientras todo esto ocurría, nuestro querido presidente asesorado por Fran, regresaba de establecer durante el fin de semana relaciones internacionales con el Reino Unido. Parece ser que la visita a ese país dio los frutos deseados, quedando muy satisfecho de los estupendos “monumentos” visualizados tanto de de día como de noche; aunque no quedaron todos los puntos atados, por lo que cuenta tener que realizar otras incursiones a este país y afianzar alianzas.

Echamos de menos al amigo Chema, que aunque siempre se nos pierde en la salida y reaparece a lo largo de la prueba, esperamos que para la próxima ya esté dando guerra, ya que es un buen combatiente.

Tras acabar la carrera la mitad del club se fue a duchar (qué hicieron los restantes atletas lo dejamos a interpretación del lector). Por fin, los atletas masculinos se pudieron duchar con agua caliente, mientras que la esposa de su marido tuvo que probar el líquido elemento en estado casi sólido.

Posteriormente, degustaron unas merecidas cañas en el Franco compostelano. Tras las mismas fueron a probar el último restaurante incorporado a la GUÍA RAULÍN. No hubo queja. Los miembros del club y allegados degustaron cuatro solomillos de cerdo ibérico y tres chuletones.

Pero al llegar a los postres y el café... se rompieron los moldes del club. Mientras el Comensal Austero continuaba con su indecente costumbre de no tomar postre (alguien tuvo que comer su ración) y sí su menta poleo con gotas de anís, la sorpresa general cundió cuando doña Teresa caixagalicia también pidió su menta poleo con gotas... gotas que bebió A MORRO, ni tan siquiera tuvo la consideración, como su esposo, de mezclar los dos líquidos. ASÍ NO PODEMOS CONTINUAR.

Un abrazo a todos.

12/10/07

A Coruña 10: 2007


ATLETAS DE PANADERÍA DE OSEDO EN CORUÑA10.

El pasado domingo, 7 de octubre, se celebró en Coruña la 1ª edición de la carrera popular Coruña 10. Sobre una distancia de 10.000 metros y con un recorrido que comprendía una parte importante del paseo marítimo de la ciudad herculina, se presentaron alrededor de 900 atletas, lo que constituye una cifra prometedora teniendo en cuenta que se trataba de la primera edición de esta carrera popular y la coincidencia con otras pruebas atléticas en Pontevedra y Ourense, que sin duda restaron participación a la prueba coruñesa.

El resultado de la prueba creemos que se puede considerar como satisfactorio porque todos los participantes pudimos comprobar que se trataba de u circuito muy rápido ( personalmente considero que es el más rápido de Galicia ). Esta rapidez del circuito se notó especialmente en las marcas, no sólo de los atletas profesionales (africanos, portugueses y gallegos), sino también de los atletas populares. Dentro de los atletas profesionales, destacamos la marca de la chica keniata (de Kenia, no de Montrove) que se clasificó 4ª en la General, sólo superada por tres hombres y obteniendo una marca entre las veinte mejores del año.

Entrando en materia, en lo que a la participación de los atletas del Club Panadería de Osedo se refiere, debemos de destacar en primer lugar la actuación de Pili con una marca extraordinaria de 41 minutos (mejor marca personal en 10.000 metros, 2ª clasificada en su categoría y 12ª en la General Femenina), sin duda ayudada por sus dos escoltas (Julio y Antonio) que ralentizaron ligeramente su ritmo, sin duda por la altura de la temporada en la que estamos y por sus precauciones ante un verano complicado para ambos por las lesiones. Tanto Antonio como Julio quedaron u poco lejos de sus mejores marcas, pero tenemos que esperar a Santiago y quizás a Ourense para ver a estos dos compañeros en su mejor momento.

Otro compañero que mejoró sustancialmente su marca fue Roberto con un tiempo ligeramente por encima de los 43 minutos. Insistimos en que estamos a comienzo de temporada y que por ello la marca es muy buena ya que faltan algunos engranajes por ajustar. Otro factor a tener en cuenta para valorar la marca de Roberto es lo duro que fue para él el verano en el plano gastronómico y enológico durante su estancia en Melide, donde nuestro compañero se ve “ constreñido “ continuamente a la participación en cuchipandas y rondas de vinos (algunos días en doble sesión, matutina y vespertina).

Otros compañeros a destacar son las dos nuevas incorporaciones al Club, Fran Maceiras y Miguel Pan (amigos de marcha ambos de nuestro querido presidente ausente por razones laborales de la carrera, extremo éste a considerar más como negativo que como positivo como más adelante expondremos ). Sus marcas podemos considerarlas buenas o muy buenas (47 minutos Fran y 50 Miguel), sobre todo si tenemos en cuenta que cayeron en la trampa tendida por su amigo nuestro presidente, ¡Parece mentira¡, ¡Que irresponsabilidad) en forma de salida nocturna con copas y compañía femenina hasta altas horas de la madrugada. Le parece bonito Sr. Presidente? ¿Es este el ejemplo que se debe de dar a dos jóvenes atletas que se acaban de incorporar al Club ¿Qué impresión van a tener de nuestro club estas jóvenes incorporaciones ¿Qué plan les vamos a proponer en las próximas competiciones : más copas, marcha y mujeres?. Reflexione Sr. Presidente. Usted preside un club serio, cuyos miembros nunca salen de noche, ni toman copas, de las mujeres mejor no hablar, antes de las competiciones. Después de las carreras, ya es otro cantar.

En el cuarto grupo de participantes del club, se presentaron Teresa, Álvaro, Juan y un servidor (el cronista) que se tomaron la carrera sin grandes pretensiones e intentando disfrutar de un bonito recorrido con una temperatura muy buena, saludando a sus amistades (muchas gracias a Marta, la niña de Pili y Julio, por sus ánimos) y observando el mundo de las carreras populares desde una óptica que no pueden vislumbrar los atletas preocupados por sus marcas. Así asistimos a una interesante relación sentimental de dos atletas (chica y chico, que no haya malentendidos) que se pasaron ligando toda la carrera (sobre todo él, que se pasó la carrera si parar de hablarle a ella y de darle ánimos). Nuestro grupo de cuatro estuvo durante un tiempo reflexionando sobre cual sería el desenlace de la plática (ciertamente unilateral) y de los ánimos. Parte del grupo se mostraba partidario de una despedida del tipo : “ Fue estupendo correr contigo, eres muy simpático, un día de estos te presento a mi novio y tomamos unas copas… “, y otra parte sostenía que tanto trabajo debería de tener su recompensa. Al final, fueron estos últimos los que tuvieron razón y, a la conclusión de la prueba, la atleta y el atleta se fundieron en un emocionante y amoroso abrazo. ¡ Que bonito y que romántico ¡. El mundo del amor y el del deporte una vez más unidos.

Una mención especial en la presente crónica merece la participación de nuestro buen amigo y compañero de club “ El farmacéutico veloz “ que lleva unos meses alejado de la competición y a quien la organización de la carrera obsequió con el dorsal 200 (como el número de su farmacia en el Colegio Profesional) y es que nuestro compañero es una institución hasta en la Federación Gallega de Atletismo. Ausente de la competición debido a una lesión que se prolonga más de lo que a él le gustaría, estuvo presente en diversos lugares de la carrera, animando o incluso vacilando con sus compañeros, pero es bueno que no pierda el contacto con la competición porque muy pronto se reincorporará y nos dará sorpresas agradables, ánimo y te esperamos pronto, Chema.

Hasta la próxima carrera a todos.
Vuestro amigo “ El comensal austero"

18/8/07

III Cros de Broña


O sábado 18 de agosto, o Club Panadería D´Osedo enviou ao Xefe do Gabinete de Prensa a coñecer o Cross de Broña na Serra de Outes. Os catro quilómetros desenvólvense nun percorrido fermoso e duriño. A familiar organización merece o noso apoio polo cariño e entusiasmo que pon no seu traballo. Parabéns.
Resultado: 15.00'', sexto en veteráns (maiores de 35 anos) e 15 apro. na xeral (sobre un total de 55/65 participantes)
¡Quen non adestra non corre!

12/8/07

Carreira a pé Mar de Lira



O responsable de prensa do Clube, ese mesmo que todos coñecedes porque sempre se queixa, sempre está mal, sempre lle doe algo, o mesmo que desde que lle amezou con cascar o xeonllo esquerdo (19-VII) e mentres non vaia ao traumatólogo (mandaralle parar e vinte sesións de rehabilitación) só fixo 17 quilómetros correndo (pero todos os día fai natación -1.250 metros- e dúas horas de bici -carreteira ou btt), atreveuse a participar na Carreira a pe Mar de Lira.



Resultado, mellorou un mínuto (29.11´´) con respeto ao ano pasado nos 7.350 metros, acadando o segundo posto dos veteráns e o sexto na absoluta, sobre un total de 35/40 participantes.

¡Non se merece o corpo que ten!


¡Vémonos o 25 en Carnota!


29/7/07

Deporte e literatura: El último catón

"-¿Qué significa todo esto? –pregunté, alarmada. -Significa que va a tener que correr el maratón en Grecia, doctora. -¿Cuarenta y dos kilómetros corriendo? –el tono de mi voz no podía sonar más agudo. -En realidad, no –dijo la Roca, frunciendo la frente y apretando los labios -. Sólo treinta y nueve. He descubierto que la carrera que se corre hoy en día no se corresponde con la que corrió Fidípides en el año 490 antes de nuestra era para anunciar a los atenienses la victoria sobre los persas en las llanuras de Maratón. Según explica el Comité Olímpico Internacional en una de sus páginas web, el trayecto moderno de cuarenta y dos kilómetros se estableció en 1908, en los Juegos Olímpicos de Londres, y es la distancia que existe entre el castillo de Windsor y el estadio de White City, al oeste de la ciudad, donde se celebraron los juegos. Entre el pueblo de Maratón y la ciudad de Atenas, sólo hay treinta y nueve kilómetros."

Matilde Asensi. El último Catón. Madrid, Plaza& Janés, 2005, 38ª ed., pp. 301-302. (Iste é o único parágrafo de interese do libro)

3/6/07

Que paseo polo Mero!!!



create your own slideshow


Co obxectivo de inspeccionar o circuito polo río Mero, unha reducida representación do clube participou na I Carreira da Auga. Cun trazado rápido, cómodo, pola beira do río, o triatleta, o Farmacéutico Veloz, A Keniata de Montrove, e o exmaratoniano, déronse un paseo o sábado pola mañá nesta carreira.

Foi un paseo, porque correr, o que se di correr, nun correron un cara.... ( o mellor tempo foi de 36.41´ tras pasar o primeiro quilometro en 3.32´´¡que vergonza!) E que as velocidades deixadas en Cataluña (ou sería a ausencia da muller?), nun caso, e os destrozos ocasionados pola proeza de Allariz da semana anterior, nos outros tres atletas, tiveron como consecuencia que unicamente fixeran un entreno rápido. A pesar de contar co apoio dos atletas ausentes (¡que duro e fermoso foi Allariz, eh?) Mais e a pesar dos seus 42.57´´ a capitana do clube acadou o terceiro posto da súa categoría

Nova de última hora: o señor patrocinador está pensando en retirarlles as camisetas a estes atletas. Ou corren como hai que correr ou lles retira a camiseta e a nómina que cobran do clube.

As que si son unhas campionas son as nosas rapazas do Club de Natación Sincronizada Montrove. Regresaron de Marín con todos os primeiros postos nas súas categorías e modalidades nos Campionatos Galegos. Impresionante. Felicitacións para a entrenadora.
<

27/5/07

X Andaina Vila de Allariz


O pasado sábado 26 de maio, mentres as compoñentes do Club de Natación Montrove acadaban no Campionato Galego de Natación Sincronizada sete trofeos (fantástico rapazas, parabéns para a súa entrenadora), sete membros do noso club participaron na “X Andaina Vila de Allariz, 50 quilómetros en 12 horas”.

Con ameza de chuvia, temperatura non superior aos 19 graos, unha alta humidade e todo un mundo por subir e baixar, estes ultrafondistas tamén arrasaron na Andaina.

A pesar dos consellos do Comensal Austero (levou aos nosos participantes a unha abundantísima cea chea de graxas e proteínas, regadas con abundante viño e ramatada con gintonics...), do pouco que se durmiu no hotel, almorzaron puntualmente ás 7,15.

Posteriormente e coa vestimenta axeitada, iniciaron a camiñata. No primeiro quilómetro formaron os dous grupos previstos: os veteranos do grupo, o Mestre (hai que rendirlle pleitesía por ter superadas as seis participacións) e o Comensal Austero co seu impresionante báculo, paseniño paseniño, dominaron a clasificación dos camiñantes (cruzaron a meta ás oito horas e nos postos 90 e 91).

O grupo de tolos (e unha tola) que pretendían facer os 50 quilómetros correndo, foron deixando escapar a grupos de inexpertos participantes (habería tempo de darlles caza) ao tempo que collían unha marcheta lenta pero constante. A primeira etapa, isa na que para empezar habería que subir e subir e logo subir e subir, (16 q.) fixérona en 1 hora e 43 minutos, a pesar da caida do exmaratoniano; a segunda (22 q.) rematárona en 2 horas e 47 minutos, coa parada incluída do avituallamento e o descolge do Camiñante de Melide (“parade oh, que isto é unha costa”, “parade, oh, que quero beber un grolo”); e a terceira de 12 q., onde a Keniata de Montrove amosou a súa fortaleza mental e guiados polo Sendeirista de Bastiagueiro (o servizo de guía do Triatleta foi rexeitado despois de equivocar a ruta nun par de ocasións), en 1 hora e 17 minutos. Tempo total 5 horas, 47 minutos e 36 segundos. Chegaron á meta nos postos 8, 9, 10 e 11 sobre un total de 800 inscritos. ¡Sen comentarios!

Só 40 minutos despois, entraría na meta o Camiñante de Melide, tras facer máis da metade da proba en solitario e mellorando a súa anterior marca en case dúas horas. Impresionante.
Dedemos felicitar á organización polo seu magnífico traballo. Esmerado trato aos participantes, avituallamentos impecables, ambiente magnífico. Empanadas, bicas e cañas extraordinarias. Parabens


REFLEXIÓN FINAL: E AGORA QUE?

23/5/07

Maratón de Madrid 2007


Remataron máis de 8000 atletas. O noso representante (dorsal 6983) entrou no posto 981 cun tempo de 3 horas,17 minutos e 41 segundos. Con el corríamos todos e todas, así que a éxito acadado é compartido. Felicitacións para o clube Panadería d´Osedo. Como describir o que se sinte na primeira maratón? Emoción. Bagoas. Agredecimento. Que impresionante. Creo que nunca o esquecerei.
Entro na meta bicando o escudo do club.

27/3/07

Media Maratón de Betanzos: 2007



Os nosos representantes, tras rematar a Media Maratona de Betanzos en maio de 2005. Por fin o triatleta venceu ao noso keniata branco (¿que son uns segundiños de nada despois de máis de 21 quilómetros?), o mestre, como sempre, foi ao seu, a keniata de Montrove, amosou o seu dominio merendou otro premio máis (¿non terás os trofeos xa no garaxe?)