Maralbatur. Media Maratón do Salnés: trotando tamén é xerundio

Se hai unhas semanas titulei unha crónica “empeorando é xerundio”, hoxe modifiquei o verbo pois estou nunha xeira de rodar e rodar.

Na primeira semana de maio caeron 46 km, na segunda 54 e na terceira 68. Foron semanas de trote e de continuar facendo exercicios de fortalecemento e tonificación no ximnasio. Non teño molestias pero tampouco estou facendo series que, entendo, son as que me dan o ritmo. Non hai obxectivos atléticos importantes á vista.

Para comprobar a evolución do estado de forma, participei na

Media Maratón do Salnés, entre O Grove e Sanxenxo, a MarAlbaTur

Tocou madrugar e tirar para Sanxenxo a deixar o coche, onde tamén deixei o que tiña preparado para os minutos previos á proba: algo para xantar, para beber, un cortavento e a bandeira da sorte, a republicana. Tiven a fortuna de ser orientado por outro atleta e axiña collemos o autobús con dirección á saída, a O Grove. Senteime con outro corredor e fixemos a viaxe contándonos as nosas batalliñas.

Chegada a O Grove, retirar o dorsal e saudar ao mestre Xosé Carrera. Son uns minutos para poñérmonos ao día. Despois atopeime con Miguel do CAS-Montaña.

Non vimos con tempo a Inés para a foto.

Fixemos pouco quecemento. Notei as pernas cansas e cargadas e mesmo  tiven preocupacións por un xemelgo. Puntualidade na saída e tiramos cara á illa da Toxa. Fico sorprendido pola velocidade do globo do ritmo de 4´/km. Xa no quilómetro 3 levaríame un minuto e ía a 4´/km. Como veredes o perfil non era para saír moi rápido:

Trato de ir a un ritmo cómodo pero axiña pásanme bastantes corredores. Rematamos o primeiro quilómetro por baixo dos catro minutos (3.52´´), o segundo en 3.58´´ e sigo sendo adiantado, terceiro en 3.54´´ e aínda me pasa xente. Fomos ata Illa da Toxa e logo collemos a estrada para a Praia da Lanzada, subindo, subindo, subindo. 

Saíndo da Illa da Toxa

As sensacións non son boas a pesares de seren quilómetros entre 4.02 e 4.07´´ Ademais ségueme pasando xente. Saúdo a Pedro Nimo pois xa deixou de forzar e vai en dirección contraria.

Hai algo de vento, menos de previsto e case nunca en contra. Pola Lanzada son adiantado por un de Bueu que podería ser da miña categoría. Non consigo gozar da paisaxe. As sensacións son malas pero trato de manter o ritmo. Paso o km 10 en 41´. Sei que a segunda parte é realmente a difícil. Vexo o castro e a igrexa da Lanzada para logo comezar as subidas e as baixadas. Son quilómetros que xa fago entre 4.12´´ e 4.25´´. Hai algunha baixada na que melloro substancialmente o ritmo.

Fíxome moita graza adiantar en carreira a Yolanda Gutierrez (estaba a facer un relevo solidario) 

Momento de adiantar e saúdar a Yolanda

Pásame a terceira muller na proba. A partir do km 17 creo que baixo moito o ritmo pero, sorprendentemente, o Garmin non indica iso pois se ben hai algún quilómetro en 4.25´ tamén hai algún en 3.55´´. Vou realmente sen forzas mesmo penso que na derradeira subida, curta pero intensa, se continuo trotando xa é un éxito.

Non teño forzas para aumentar a velocidade nin polo paseo de Portonovo nin polo de Sanxenxo e, para colmo (ou para darlle personalidade á proba, como podería dicir a organización) os derradeiros 300-400 metros son pola área da Praia de Silgar. A pesar de todo fico contento coa marca 1.26.49 a 4.08´´, practicamente a mesma da pasada Vig-Bay pero cun perfil moito máis duro.

Resultado: de 71 sobre 581 chegados á meta e 1º de categoría, cun tempo de 1.26.50.

Nota para a organización. Facer unha proba desta distancia é realmente difícil. O percorrido estivo moi ben sinalizado e o tráfico cortado. Hai moitos pequenos detalles para mellorar:

 -A entrega da roupa na meta foi caótica (as bolsas sen ordenar, cada quen buscando a súa…)

-Cando chegamos ninguén sabía nada das duchas; tivemos que andalas buscando e abríndoas.

-As clasificación tardaron unha hora e media en publicarse cando hai outras empresas nas que podemos ver o resultado na máis chegar á meta.

- E, finalmente, foi moi triste (por non dicir outra cousa) que de cada tres atletas chamados a recoller trofeo só subíriamos, de media, un. Por que sería?

Ánimo e a continuar traballando para mellorar.

Fotos da proba da organización.